***
Za Wikipedią: Marketing sportowy – zastosowanie narzędzi marketingowych do produktów i usług sportowych oraz marketingu niezwiązanych ze sportem produktów poprzez tworzenie związku ze sportem. Niektórzy uznają, że ta definicja jest trochę przestarzała i dodają do niej także marketing organizacji sportowych. Marketing sportowy dzieli się na:
- Marketing poprzez sport – marketing produktów wykorzystujący wydarzenia sportowe, ligi, drużyny lub sportowców.
- Marketing sportu – marketing sportu jako takiego, najczęściej marketing wydarzeń lub organizacji sportowych.
W marketingu sportowym, ze względu na fakt, że posiada cechy usług (niematerialność, nierozłączność, różnorodność oraz brak możliwości przechowywania) poza tradycyjnym 4P (produkt, cena, promocja, dystrybucja) używa się także dodatkowych 4P: planowanie (ang. planning), otoczka (ang. packaging), pozycjonowanie (ang. positioning), odczucia zmysłowe (ang. perception). Całość 8P jest nazywana „sportowym marketingiem-mix”.
Marketing poprzez sport
Biorąc pod uwagę duże zainteresowanie różnymi sportami, a także emocje jakie wywołuje uczestnictwo w wydarzeniach sportowych, firmy są bardzo zainteresowane promocją swoich produktów poprzez sponsoring sportu. Przykłady:
- Sponsorowanie lig, np. Tauron Basket Liga
- Sponsorowanie drużyn, np. Red Bull Salzburg
- Sponsorowanie sportowców (także emerytowanych), np. Robert Lewandowski jako twarz Gillette
- Reklama TV podczas relacji z wydarzenia, np. reklamy w trakcie Super Bowl
Marketing sportu
Ten typ marketingu wykształcił się trochę później niż marketing poprzez sport . W ostatnich latach zyskuje coraz bardziej na znaczeniu, czego dowodem jest rosnąca liczba wydarzeń zorientowanych na pozyskanie nowych kibiców. Przykładem tego typu imprez sportowych jest NBA Europe Live Tour albo wyjazdy czołowych piłkarskich zespołów z Europy na mecze sparingowe na inne kontynenty.
Marketing sportowy – zastosowanie narzędzi marketingowych do produktów i usług sportowych oraz marketingu niezwiązanych ze sportem produktów poprzez tworzenie związku ze sportem. Niektórzy uznają, że ta definicja jest trochę przestarzała i dodają do niej także marketing organizacji sportowych. Marketing sportowy dzieli się na:
- Marketing poprzez sport – marketing produktów wykorzystujący wydarzenia sportowe, ligi, drużyny lub sportowców.
- Marketing sportu – marketing sportu jako takiego, najczęściej marketing wydarzeń lub organizacji sportowych.
W marketingu sportowym, ze względu na fakt, że posiada cechy usług (niematerialność, nierozłączność, różnorodność oraz brak możliwości przechowywania) poza tradycyjnym 4P (produkt, cena, promocja, dystrybucja) używa się także dodatkowych 4P: planowanie (ang. planning), otoczka (ang. packaging), pozycjonowanie (ang. positioning), odczucia zmysłowe (ang. perception). Całość 8P jest nazywana „sportowym marketingiem-mix”.
Marketing poprzez sport
Biorąc pod uwagę duże zainteresowanie różnymi sportami, a także emocje jakie wywołuje uczestnictwo w wydarzeniach sportowych, firmy są bardzo zainteresowane promocją swoich produktów poprzez sponsoring sportu. Przykłady:
- Sponsorowanie lig, np. Tauron Basket Liga
- Sponsorowanie drużyn, np. Red Bull Salzburg
- Sponsorowanie sportowców (także emerytowanych), np. Robert Lewandowski jako twarz Gillette
- Reklama TV podczas relacji z wydarzenia, np. reklamy w trakcie Super Bowl
Marketing sportu
Ten typ marketingu wykształcił się trochę później niż marketing poprzez sport . W ostatnich latach zyskuje coraz bardziej na znaczeniu, czego dowodem jest rosnąca liczba wydarzeń zorientowanych na pozyskanie nowych kibiców. Przykładem tego typu imprez sportowych jest NBA Europe Live Tour albo wyjazdy czołowych piłkarskich zespołów z Europy na mecze sparingowe na inne kontynenty.
Definicja
Marketingiem politycznym nazywamy zespół technik, które wykorzystuje się do stworzenia odpowiedniego obrazu kandydata wśród jego elektoratu, wypromowania jego osoby, wyróżnienia go spośród rywali i uzyskania określonej liczby głosów przy jak najmniejszym zużyciu środków (lub przy poniesieniu określonych środków uzyskać maksymalną liczbę głosów).
Marketing polityczny zajmuje się również badaniem procesów wymiany między podmiotami politycznymi a ich środowiskiem, jaki i podmiotów politycznych pomiędzy nimi samymi.Działania marketingowe powinny być prowadzone nie tylko podczas wyborów, gdy następuje ich szczególna intensyfikacja, ale przez cały czas, a politycy są wkomponowywani w obraz partii politycznej, w której działają. W marketingu politycznym stosuje się nowoczesne metody promocji, zarządzania wizerunkiem oraz wzbogacania własnej marki.
Główne elementy
- strategie wyborcze (ang. elections strategy),
- wizerunek telewizyjny kandydatów/partii (ang. TV image),
- polityczny public relations (ang. political PR),
- miejsce w sondażach (ang. polls)
Historia marketingu politycznego
Pojęcie marketingu zdefiniowano po raz pierwszy w 1941 roku, a zastosowany został w praktyce w 1952 roku w wyborach prezydenckich w USA. W 1959 roku został po raz pierwszy wykorzystany w Europie, podczas wyborów parlamentarnych w Wielkiej Brytanii. Od lat dziewięćdziesiątych jest on powszechnie stosowany w krajach Europy Wschodniej, a także w Rosji, zarówno w wyborach prezydenckich, jak i wyborach parlamentarnych i lokalnych[.
Wraz z rozwojem technik marketingu politycznego zaczęły powstawać nowe specjalności z nimi związane:
- specjaliści do spraw komunikowania masowego,
- analitycy rynku politycznego,
- specjaliści od badań opinii publicznej,
- specjaliści w dziedzinie public relations,
- technicy reklamy,
- specjaliści w zakresie kupowania czasu antenowego i przestrzeni reklamowej (z ang. media buyers),
- trenerzy w zakresie umiejętności mówienia i publicznych wystąpień (ang. coach speaker).
Obecnie coraz częściej partie polityczne korzystają z usług agencji specjalizujących się w marketingu politycznym.
Strategie
W marketingu politycznym wyróżnia się następujące rodzaje strategii:
- Ze względu na działania na rynku politycznym:
- defensywną – działania skupiają się na utrzymaniu elektoratu,
- ofensywną – dominują przedsięwzięcia mające zdobyć głosy nowych wyborców.
- Ze względu na przedmiot:
- strategię sprzedaży programu politycznego – polega ona przede wszystkim na opracowaniu i opublikowaniu programu partii. Następnie przygotowywane jest główne hasło programowe, umieszczane na plakatach i ulotkach reklamowych,
- strategię sprzedaży polityka – w tej strategii główny nacisk kładzie się na wygląd oraz odbiór psychologiczny polityka. Kształtowany jest jego pozytywny wizerunek, którego istotnym elementem jest odpowiednio przedstawiony życiorys kandydata. Uwydatnia się pozytywne oraz ukrywa niewygodne fakty z życia polityka. W tym celu stosuje się niedomówienia oraz odpowiednią selekcję informacji,
- strategię sprzedaży partii politycznej – polega ona na nadaniu partii odpowiedniej nazwy, loga i skrótu (ważne jest aby był łatwy do skandowania m.in. na wiecach), zapewnieniu ciągłej obecności w środkach masowego przekazu, odpowiedni dobór lidera partii oraz odpowiedniej jej prezentacji. Ważnym elementem tej strategii jest odpowiednio prowadzona kampania wyborcza[.
- Ze względu na zakres działań:
- skoncentrowana – dotyczy jednego segmentu rynku politycznego,
- zróżnicowana – skupia się na kilku rynkach i segmentach,
- niezróżnicowana – dotyczy kilku segmentów w obrębie jednego rynku.
- Ze względu na charakter działań:
- pozytywna,
- negatywna.
- Ze względu na działania względem rynku:
- penetracji – skupienie się na zgłębieniu obecnego rynku,
- rozwoju rynku – zdobycie nowego rynku i poszerzenie go.
- Ze względu na ofertę:
- wzrostu – skupienie się na wzbogaceniu oferty,
- nowych przedsięwzięć – propozycja nowych, ryzykownych ofert politycznych.
- Ze względu na podmiot:
- utwardzania – wzmocnienie postaw wyborczych własnego elektoratu,
- poszerzania – mające na celu zdobycie nowych głosów, głównie osób niezdecydowanych (strategia często opiera się na emocjach),
- odwracania – zniechęcanie elektoratu kontrkandydata do oddawania na niego głosów (często staje się strategią negatywną),
- neutralizowania – zniechęcanie zwolenników kontrkandydata do udziału w wyborach.
- Audiowizualne i audytywne:
- udział w programach telewizyjnych (publicystycznych, informacyjnych, talk-show),
- spoty reklamowe (płatne, bezpłatne),
- reklamy w radiu,
- udział w audycjach radiowych (publicystycznych, informacyjnych, talk-show),
- piosenka wyborcza,
- automat dzwoniący
- Wizualne:
- prasa
- ulotki, broszury
- plakaty,
- billboardy,
- listy do wyborców,
- reklamy ruchome
- Bezpośredni kontakt z wyborcami:
- door-to-door (marketing bezpośredni),
- debata, wiece,
- telemarketing,
- Internet:
- strony WWW,
- reklama na stronach WWW,
- blogi polityczne, polityków,
- mailing,
- profile w portalach społecznościowych,
Marketing polityczny w Polsce
Po raz pierwszy techniki marketingu politycznego zostały zastosowane w Polsce w pierwszej kampanii wyborczej odbywającej się w demokratycznej Polsce – w czerwcu 1989 roku. Do prowadzenia kampanii politycznej w 1989 roku „Solidarność” zaangażowała specjalistę od marketingu politycznego, Francuza Jacques Séguéla. Każdy z kandydatów Solidarności miał zdjęcie z Lechem Wałęsą – znany przywódca opozycji miał być ich przepustką do parlamentu. Natomiast podczas wyborów prezydenckich w 1995 roku Jacques Seguel kreował wizerunek polityczny Aleksandra Kwaśniewskiego.
*****
Jerzy Ciszewski od początku swojej kariery marketingowej zajmował się marketingiem sportowym. M.in. na początku lat 90-tych był odpowiedzialny za media relations rajdu Camel Trophy. Pracował na rzecz teamu Formuły 1 British American Racing, dla załogi zespołu rajdowego: Marlboro, Ford, Mobil1 Janusz Kulig, Jarosław Baran. Kierowana przez niego agencja Ciszewski Marketing Sportowy organizowała lub współorganizowała dziecięce turnieje piłki nożnej dla Warszawskiego Ośrodka Bieg “Powstania Warszawskiego” oraz Bieg 11 Listopada. „Wspierała: Polski “Komitet Olimpijski”, “Polski Związek Piłki Nożnej”, Związek Piłki Ręcznej w Polsce”.
Ciszewski Marketing Sportowy wspierał różnych instytucje biznesowych, wykorzystujących wydarzenia sportowe i sportowców w swojej komunikacji biznesowej. Ciszewski przez wiele lat był dziennikarzem sportowym; pracując w gabinecie prot. Marka Belki był odpowiedzialny za powstanie “Ministerstwa Sportu”, które w 2005 roku, zostało wydzielone z Ministerstwa Edukacji i Sportu. Jednocześnie reprezentując stronę rządową był odpowiedzialny za przygotowanie pierwszej, wspólnej oferty wraz z Ukrainą, na organizację Mistrzostw Europy w Polsce i Ukrainie w roku 2012. Działanie to zakończyło się pełnym sukcesem. Ostatecznie UEFA powierzyła to zadanie Polsce i Ukrainie. Pełnił funkcję podsekretarza stanu w MENiS i sekretarza stanu w MS. Sam był sportowcem wyczynowym, członkiem kadry narodowej, w olimpijskiej, żeglarskiej klasie 470. Ukończył szkołę Mistrzostwa Sportowego w żeglarstwie w Mrągowie, później Akademię Wychowania Fizycznego w Warszawie. Pracował później jako dziennikarz sportowy m.in. w dzienniku „Rzeczpospolita” i w “Gazecie Wyborczej”. Obsługiwał najważniejsze wydarzenia sportowe na całym świecie. Sport zawsze był i jest jedną z najważniejszych jego życiowych pasji